Aderlaten was lange tijd een beproefde behandeling als je ziek thuis lag. Aderlaten is het verwijderen van een bepaalde hoeveelheid bloed uit de aderen. Vroeger veronderstelde men dat dit een middel was om een ziekte of kwaal te verhelpen. Er werden grote medische voordelen aan toegeschreven. De geneesheer, ...
... die voor het uitvoeren van een aderlating aan huis kwam, had de beschikking over een setje vlijmen. De vlijm, een zeer scherp mesje, vinden we tegenwoordig nog terug in de uitdrukking 'vlijmscherp'.
Lees hier alles over de geschiedenis van de thuiszorg.
Bekijk dit dossier
Thuiszorg is een koepelbegrip dat wijkverpleging, gezinszorg, kraamverzorging, ouderenzorg en zorg voor chronisch zieken en gehandicapten omvat. Nu ingrijpende wijzigingen in de zorg voor de deur staan, leidt het begrip thuiszorg nogal eens tot spraakverwarring.
Thuiszorg is de overkoepelende term voor 'zorg aan huis'. Thuiszorg was tot eind 19e eeuw heel gebruikelijk. Familieleden, maar ook katholieke en protestantse zusters verzorgden de zieke. Met de oprichting van de vereniging 'Het Groene Kruis'ontstond na 1900 een netwerk van lokale kruisverenigingen die wijkverpleegsters opleidden en uitzonden om patiënten thuis te verplegen.
De thuiszorg heeft zich voortdurend aangepast aan de veranderende zorgbehoefte. Dat gebeurde na 1960 tengevolge van technologische ontwikkelingen, maar zo'n beweging zie je ook nu weer gebeuren.
Aderlaten was lange tijd een beproefde behandeling als je ziek thuis lag. Aderlaten is het verwijderen van een bepaalde hoeveelheid bloed uit de aderen. Vroeger veronderstelde men dat dit een middel was om een ziekte of kwaal te verhelpen. Er werden grote medische voordelen aan toegeschreven. De geneesheer, ...
... die voor het uitvoeren van een aderlating aan huis kwam, had de beschikking over een setje vlijmen. De vlijm, een zeer scherp mesje, vinden we tegenwoordig nog terug in de uitdrukking 'vlijmscherp'.
De wijkverpleegster was vanaf 1900 de belangrijkste pijler van de thuiszorg. Ze leerde eerst de ziekenverpleging, dan volgde de specialisatie wijkverpleging. Samen met de huisarts was de wijkverpleegster de spil van de gezondheidszorg op het platteland en in een stadswijk.
Vanaf 1990 zijn de traditionele kruisverenigingen opgegaan in grote thuiszorgorganisaties. De taken van de wijkverpleegster zijn verdeeld over managers, verpleegkundigen, verzorgenden, kraam- en ziekenverzorgenden en thuiszorghulpen. Vrouwen en mannen werken nu in deze sector, die steeds meer aan invloed wint.
In het maandblad Het Groene en Het Witte Kruis van 1914 staat opgesomd welke verpleegartikelen de wijktas in deze periode zoal moest bevatten: 1 verpleegstersschort 1 buisje sublimaatpastilles 1 tube perubalsem 1 tube boorzalf 2 brandwindsels Bardenheuer 1 cambric windsel 8 cm en 1 van 5 cm 1 doosje gecomprimeerde ...
Vanaf begin 20e eeuw speelde ook de gezinsverzorgster een belangrijke rol bij de zorg thuis. Onder leiding van de wijkverpleegster hielp ze gezinnen waar de moeder ziek was. Ze nam het huishouden over. Er waren katholieke, protestantse en algemene organisaties, ieder met een eigen opleiding.
Met de oprichting van de Centrale Raad voor Gezinsverzorging in 1947 kwam er aandacht voor specialisatie en differentiatie. De traditionele gezinsverzorging is opgegaan in de opleiding van verzorgende.
Het insigne is van de Christelijke Opleidingsschool voor Gezinsverzorgsters 'Prinses Maria Louise' in Leeuwarden. Margje (Marrie) Hoogeveen studeerde hier van 1961 tot 1963. Tot haar persoongebonden documenten uit deze periode behoren een getuigschrift, diploma, cijferlijst en vaardigheidsboekje. Het insigne ...
... heeft Marrie gedragen tot april 1965. Afgebeeld staat de gezinsverzorgster in de voordeur van een huis, waar ze ongetwijfeld gaat werken. De opleiding is vernoemd naar Maria Louise van Hessen-Kassel (1688-1765). Maria Louise trouwde in 1709 met Johan Willem Friso, prins van Oranje, stadhouder van Friesland. Na twee jaar huwelijk was Marie Louise al weduwe. Zij trad als regentesse op aan het hof van de Friese Nassaus in Leeuwarden en stelde financieel orde op zaken. Nadat haar zoon in 1731 was beëdigd tot stadhouder Willem IV, trok Marie Louise zich terug en bewoonde met een kleine hofhouding de Princessehof in Leeuwarden. Na het overlijden van Willem IV in 1759 werd Marie Louise opnieuw door de Staten van Friesland benoemd tot regentes, nu voor haar kleinzoon, de toekomstge Willem V. In 1765 overleed Marie Louise aan een beroerte. Ze is bijgezet in het familiegraf van de Oranje Nassaus in de Grote Kerk van Leeuwarden. Marie Louise was zeer geliefd in Friesland. Men beschrijft haar als godvruchtig, bescheiden, eenvoudig en innemend, maar zeer vasthoudend als het ging om zaken die de Fries-Nassause ambities betrof.
Tot 1960 verbleven zieke ouderen vaak lang in het ziekenhuis. Dat was echter duur, daarom richtte de overheid bejaarden- en verpleeghuizen. Sinds de jaren ’80 is er sprake van vergrijzing van de bevolking. Veel ouderen willen graag thuis blijven wonen, maar hebben daarbij wel ondersteuning nodig. Hulp bij het aankleden, bij het aantrekken van steunkousen of bij het douchen. Ook kan assistentie nodig zijn bij het doen van boodschappen of het invullen van formulieren.
Momenteel stimuleert de overheid het zelfstandig blijven wonen vanuit het oogpunt van bezuiniging. Het is de bedoeling dat familieleden en bekenden als mantelzorgers taken overnemen van de verzorgenden.
De voor jou geselecteerde dossiers verschijnen naast elkaar. Je kunt via het pijltje in de rode balk aan de zijkant van het dossier verder klikken.