Rosa Vecht, of Roosje zoals op haar geboorteakte staat, zag het levenslicht op 18 juli 1881. Haar ouders, Mozes Vecht en Diena van Hamburg, waren orthodoxe joden en woonden in de Beekstraat 38 te Elburg. In het Gelderse vestingstadje woonden in de 19e eeuw diverse Joodse gezinnen, die hun brood verdienden in de manufacturen, de veehandel of in het onderwijs. Er was een actief sociaal verkeer tussen de vaak grote families, waarbij de sjoel het middelpunt was. Rosa groeide op als oudste van 6 kinderen en zal ongetwijfeld de nodige hand- en spandiensten verricht hebben om het grote gezin draaiende te houden.

Waarom Rosa Vecht voor de verpleging koos, blijft gissen. Volgens overlevering in de familie had ze tegen de zin van haar streng gelovige vader een relatie met een niet-joodse jongen. Mogelijk vond ze het Joodse milieu te verstikkend en was haar keuze voor een opleiding tot verpleegster een manier om een eigen leven op te bouwen. In ieder geval probeerde Rosa al op 17-jarige leeftijd toegelaten te worden tot de verpleegstersopleiding van het Nederlands-Israëlitisch Ziekenhuis te Amsterdam. Voor toelating tot die opleiding moest ze echter 23 jaar zijn. Enkele jaren later kon ze wel met de verpleegstersopleiding beginnen.

Op woensdag 24 april 1907 legde leerling-verpleegster Rosa Vecht het verpleegstersexamen af. Ze slaagde voor haar theoretisch examen en ontving uit handen van de examencommissie van de Nederlandsche Bond voor Ziekenverpleging het verpleegsterdiploma. Een opleiding tot verpleegster duurde in die tijd drie jaar. Als leerling was Rosa opgeleid in het Israëlitisch Ziekenhuis aan de Schietbaanlaan te Rotterdam. Hier bracht ze de theorie van de ziekenverpleging in de praktijk. Met het felbegeerde diploma van ‘Pleegzuster’ op zak kon ze als gediplomeerd verpleegster aan de slag.